Գաղափարախոսական սովի հետևանքները. «Փաստ»

17.07.18 | 10:54

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Առաջին փոխվարչապետի խոսնակի անհաջող ձևակերպումներից հետո, ինչպես և սպասելի էր, սկսվեց խոսնակին հայհոյողների ու պաշտպանողների ֆեյսբուքյան ճակատամարտը: Սակայն ոչ մեկի, ոչ էլ մյուսի մասին չէինք ցանկանա խոսել, չէինք ցանկանա խոսել նաև խոսնակի արտահայտությունների մասին: Այս ամբողջ պատմության մեջ սակայն, կա շերտ, որը չենք կարող շրջանցել: Իրականում խոսնակի ձևակերպումները ընդամենը պատառիկներ են վերջին շրջանում հնչող բավական հեղհեղուկ թեզիսների, հեղհեղուկ ոչ թե բացասական իմաստով, այլ պարզապես ձևակերպվածության պակասի:

Մեծ հաշվով, հասկանալի չէ, թե ինչ արժեքների, մտածողության ու աշխարհայացքի տեր կառավարություն է ձևավորվել ներկայումս: Անշուշտ, վարչապետն իր գրեթե բոլոր հրապարակային ելույթներում, անդրադառնալով գաղափարական սկզբունքներին և կողմնորոշումներին, շեշտում է հայամետությունը կամ հայաստանամետությունը: Մինչ ընտրությունը Նիկոլ Փաշինյանը

խորհրդարանական հարց ու պատասխանի ժամանակ ևս խոսեց տարբեր իզմերի փոխարեն հայաստանամետության մասին: Սակայն ընդհանուր առմամբ, հայաստանամետությունը կարող է լինել գործունեության առանցք կամ նպատակ, բայց ոչ գաղափարախոսություն:

Ըստ էության, ներկայումս գաղափարախոսությունների պակաս ունեն և՛ քաղաքական կուսակցություններից շատերը, և՛ խորհրդարանը, և՛ կառավարությունը: Խորհրդարանական կառավարման համակարգում այս բացը լուրջ թերություն է, որովհետև ինչքան էլ այսօր խոսենք տարբեր իզմերի ու գաղափարախոսությունների խառնաշփոթի մասին, միևնույն է, առանց գաղափարախոսական բանավեճի, նույնիսկ հակասությունների պառլամենտարիզը չի կարող կայանալ:

Հնարավոր չէ ունենալ որակյալ խորհրդարան, եթե այնտեղ չկան աջ, ձախ, լիբերալ ու պահպանողական ուժեր` թեկուզ թույլ արտահայտված: Այս խնդիրը մշտապես էլ եղել է անկախությունից հետո: Այն, իհարկե, տրամաբանական էր, քանի որ գաղափարական հոսանքները մեկ օրում չեն ձևավորվում, սակայն երբ չկա անգամ քայլ այդ ուղղությամբ, սա արդեն խնդիր է:

Հենց այս գաղափարական ու աշխարհայացքային թեզիսների պակասությունն էլ բերում է ցանկացած հասարակական անհատի այս կամ այն ձևակերպումների շուրջ անլուրջ, զգացմունքային, հայհոյական ու նույն մակարդակի պաշտպանական տարբեր ճառերի ու բախումների: Խնդիրն այստեղ բոլորովին էլ խոսնակն ու նրա արտահայտությունները չեն, այլ այն, թե ինչ աշխարհայացքի արդյունք են նման ձևակերպումները ոչ միայն խոսնակի մոտ: Սա ամենակարևոր խնդիրն է, որի պատասխանը կենսական նշանակություն ունի, քանի որ պետք է ի վերջո հստակ կողմնորոշվել` արդյոք այսօր իշխանության ղեկին մոտեցել են ազգային, պահպանողական, լիբերալ– ազատական, թե՞ որևէ այլ գաղափարախոսական սահմանումներ ունեցող մարդիկ: Ընդ որում` պարզել ոչ թե դրանցից մեկն ու մեկի դրական կամ բացասական լինելու, այլ տարատեսակ կազուսային վիճակներից խուսափելու համար: Իսկ նման կազուսային վիճակները կարծես թե սկսել են ավելի ու ավելի հաճախ հանդիպել, քանի որ տարօրինակ մտայնությամբ ազգային պահպանողականությունը ընկալվում կամ ներկայացվում է որպես հետադիմություն, իսկ ազատականությունը հակառակ ճամբարից դիտվում է որպես «արևմտյան փչացած բարքերի ներմուծում» երկիր:

Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում