Ազգային Ժողովում Կառավարության ծրագրին դեմ քվեարկեցին ընդդիմադիրները: Որևէ արտառոց բան սրանում չկա: Սակայն աչքի զարնեց ընդդիմադիրների կողմից իրենց քաղաքական դիրքորոշումը հիմնավորող երկու մեկնաբանություն:
Առաջինը այն էր, որ ընդդիմությունը գտնում էր, որ Կառավարությունը պարտավոր էր հնարավորություն ստեղծել ծրագիրը վաղօրոք (մինչ ԱԺ լիագումար նիստում քննարկելը) քննարկել խմբակցությունների հետ՝ պատգամավորների առաջարկությունները լսելու համար , ապա նոր ներկայացնել Ազգային Ժողովի դատին:Նույնիսկ նիստի ընթացքում հնչեց Վարչապետի առաջարկը ծրագրի վերաբերյալ առաջարկությունները քննարկելու պատրաստակամության մասին: Լավ էր, որ հետո (հավանաբար ԱԺ քարտուղարության հուշումով) հայտարարվեց, որ Սահմանադրությունը նման հնարավորություն չի նախատեսել:
Եվ իրոք, Սահմանադրությունը ոչ միայն նման հնարավորություն չի նախատեսում, այլև ծրագրի մշակման համար Կառավարչությանը նախատեսում է ընդամենը 20 օր: Ակնհայտ է, որ այդ ժամկետում ենթադրել և՛ ծրագրի մշակում և՛ մի հատ էլ դրա նախնական քննարկումներ և՛ ծրագրի լրամշակում՝ ուղղակի անհնար է:
Հետևաբար` հարց է առաջանում՝ ինչու՞ է սահմանադիրը այդչափ սահմանափակ ժամկետ նախատեսել ծրագրի մշակման համար: Բանն այն է, որ սահմանադիրը ելել է այն քաղաքական իրողությունից, որ Կառավարությունը, որը ձևավորվել է ընտրություններում հաղթանակաց քաղաքական ուժի կողմից, պետք է իր ծրագրում ամբողջությամբ արտացոլի իր նախընտրական ծրագրում ամրագրված թեզերը, որոնք արժանացել են հանրության հիմնական մասի հավանությանը, որոնց իրականացման համար էլ հանրությունը վստահել է այդ ուժին ձևավորել իշխանություն, հետևաբար և Կառավարություն:
Ուստի Կառավարության ծրագրի կազմումը, ըստ էության, պետք է լինի զուտ տեխնիկական խնդիր՝ նախընտրական ծրագիրը վերածել գործունեության հնգամյա ծրագրի՝ նախընտրական խոստումների կատարումը հավաստող չափելի ամփոփիչ ցուցանիշերով: Այնպես որ այդ փաստաթուղթը այլ ուժերի հետ և նրանց առաջարկություններն ընդգրկելու նպատակով վաղօրոք քննարկումների կարիք չունի և չի էլ կարող ունենալ:
Դա հանրության առջև քաղաքական մեծամասնության պատասխանատվությունը արձանագրող իրավաքաղաքական ակտ է: Երկրորդ մոլորությունը դա ընդդիմության դեմ քվեարկելու քաղաքական մեկնաբանությանն է վերաբերում:
Ընդդիմության քվեարկությունը՝ թե՛ նրա կողմից և թե՛ լրատվամիջոցների ու փորձագետների կողմից որակվում է, որպես անհամաձայնություն մեծամասնության՝ ծրագրում ամրագրված քաղաքականությանը:
Բոլորովին չվիճելով սույն պնդման հետ, այդուհանդերձ կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ եթե ծրագրում Կառավարությունը ընդգրկի ընդդիմության առաջարկները կամ դրանցից ամենաանկյունաքարայինները, ապա ընդդիմությունը պետք է (կարող է) կողմ քվեարկել ծրագրին: Եթե անգամ տեսականորեն դա ենթադրելի է (իսկ վերը բերված մեկնաբանությունները այդ են վկայում), ապա կնշանակի, որ ընդդիմությունը կարող է ստանձնել հանրության առջև քաղաքական մեծամասնության ծրագրի կատարման հետևանքների քաղաքական պատասխանատվությունը ևս:
Մի բան, որը քաղաքագիտական առումով աբսուրդ է: Հետևաբար` Կառավարության ծրագրին ընդդիմության դեմ քվեարկելու քաղաքական իմաստը մեծամասնության ծրագրի համար հանրության առջև քաղաքական պատասխանատվություն չստանձնելն է:
Ընդդիմությունը չի կարող որևէ պարագայում կողմ քվեարկել մեծամասնության ծրագրին հենց այն պարզ պատճառով, որ նա ընդդիմություն է:
Խոսրով ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
ՀՀ նախկին վարչապետ
ԱԺ նախկին նախագահ
13:39
11:09
10:44
10:19
10:02
14:25
14:10
14:00
13:43
13:25
13:09
12:48
12:26
11:33
11:03
10:33
10:02
17:39
17:22
17:02
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | ||||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
09:15
09:01
09:56
09:46
09:33
09:24
09:17
09:01
09:46
09:35
09:22
09:12
09:00
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
10:01
09:46
09:36
09:26
09:13
09:01
09:45
09:33
09:17
09:01
