«...ՀԵՐՈՍՆԵՐԸ չեն մեռնում: Հիրավի, այդպես է: Նրանց սրտերը տրոփում են մեզ հետ, ու ամեն քայլափոխի զգում ենք նրանց շնչառությունը, ընթերցում թախծոտ հայացքների խորհրդավոր լռությունը, ունկնդրում նրանց հոգու կանչը: Եվ հուշերը մեզ հանգիստ չեն տալիս, երակներում մեր շարունակ ինչ-որ անսովոր զգացում է խտուտ գալիս: Դա անմահներին հավերժ հիշելու զգացումն է: Նահատակների կարոտից այրվել-վառվելու զգացումը: Բոլորին մեկ առ մեկ հիշելը յուրաքանչյուրիս պարտքն է: Այդ զգացումը խոր արմատ ունի նաեւ Աշոտ Նասիբյանին ճանաչողների, նրա հարազատների, ընկերների, հայրենակիցների սրտերում... Ստեփանակերտի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում, ուր սովորել է Աշոտը, ստեղծված է փոքրիկ անկյուն, ուր տեղ են գտել նրա զինվորական լուսանկարը, անձնական իրեր, մասունքներ: Նրա լուսանկարները տեղադրված են ծննդավայր Բալուջայի` Մեծ Հայրենականում զոհվածների հիշատակին կառուցված փառքի հուշասրահում, Երեւանի պետական համալսարանի թանգարանում (դիպլոմի հետ միասին): Վաղամեռիկ կուրսընկերոջ հիշատակը վառ են պահում բուհի պրոֆեսորադասախոսական կազմի այն անդամները, ովքեր Աշոտի հետ գիտության միեւնույն դժվարին ու պատվաբեր ճանապարհն են անցել...»: Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում։
11:41
11:27
11:04
10:45
10:33
10:15
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
17:06
16:55
16:49
16:22
16:16
15:55
14:22
13:55
13:33
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | |||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |||
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
10:01
09:46
09:36
09:26
09:13
09:01
09:45
09:33
09:17
09:01
09:19
09:01
09:36
09:28
09:55
09:32
09:15
09:02
09:46
09:32
09:16
09:01
09:01
09:45
09:34
09:18
09:02
09:56
09:42
09:33
09:02
09:56
09:42
09:34
09:16
09:02
09:52
09:42
09:35
09:16
09:02
09:45
09:22
09:14
09:02
