«Առավոտ» թերթը գրում է. «Երբեմն վեճ է առաջանում՝ ո՞ր եզրույթն է ճիշտ` «ազատագրված տարածքներ», «գրավյալ տարածքներ», «անվտանգության գոտի»: Ինձ թվում է՝ հրապարակախոսական, լրագրողական տեքստում ամեն ինչ էլ հնարավոր է, բայց ճշգրիտ իրավական եւ քաղաքական եզրն է «Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Սահմանադրությամբ ամրագրված տարածք»:
Այո, մենք պաշտոնապես չենք ճանաչել այդ պետությունը` չնայած, կարծում եմ, այդ ժամանակը մոտ է: Բայց հոգեբանական, հասարակական մակարդակով մենք պետք է հասկանանք, որ դա կայացած պետություն է, որի ժողովուրդն ու իշխանությունն են որոշում իրենց տարածքի բախտը: Դա քարոզչական հնարք չէ, ոչ էլ ինչ-որ քմահաճույք` սա պարզ պրագմատիզմ է, որով անհրաժեշտ է առաջնորդվել:
Եվ, հետեւաբար, երբ մենք Երեւանում նստած՝ քննարկում ենք` ինչ տալ Ղարաբաղի կարգավիճակի դիմաց, ինչ է պետք վերցնել եւ այլն, պետք է հաշվի առնենք, որ տվողը, վերցնողը եւ կարգավիճակ որոշողը մենք չենք: Արցախի պետությունն ունի Սահմանադրություն, որով խնդրո առարկա շրջանները պատկանում են իրեն, եւ, ի դեպ, ունեն իրենց հայկական անունները:
Ես կամ Լավրովը, կամ Օբաման, կամ որեւէ այլ անձ ոչ ֆիզիկապես, ոչ բարոյապես, ոչ էլ իրավական առումով չենք կարող արցախցիների փոխարեն որոշել ոչ միայն այդ շրջանների, այլեւ դրանց կես մետրի ճակատագիրը: Եթե որեւէ մեկը մեզ ասի՝ տվեք Մարալիկը Ֆինլանդիային, որպեսզի լավ ապրեք, մենք ինչպե՞ս ենք ընկալելու այդ առաջարկը: Այնպես որ՝ առաջարկում եմ «տալ-չտալու» մասին բոլոր երեւանյան խոսակցություններն ավարտել: Եթե ԼՂՀ Ազգային ժողովում երբեւէ նման հարց քննարկեն, այն ժամանակ էլ կմեկնաբանենք:
Ես ոչ ազգայնամոլ եմ, ոչ ռազմատենչ եմ, ոչ էլ, առավել եւս՝ ռասիստ: Ես չեմ կարծում, որ մենք՝ հայերս, որեւէ ազգից «ավելի լավն ենք»: Ես ուզում եմ, որ մենք ադրբեջանցիների հետ խաղաղ ապրենք: Ինչպե՞ս է դա հնարավոր այսօր, երբ հարեւան պետությունը նպատակ է դրել Արցախի հայերին ցեղասպանության ենթարկել, եւ դա առանձնապես չի էլ թաքցնում՝ իր վարքով եւս մեկ անգամ «ընդգծելով» այս ապրիլի սկզբին: Դա հնարավոր է միայն Ադրբեջան պետությանը ուժգին ռազմական հարվածներ հասցնելով, այնպիսի հարվածներ, որոնք կստիպեն Ադրբեջանի ղեկավարությանը զգալ պատերազմի վտանգավորությունը:
Մենք չենք կարող, նույնիսկ տեսականորեն, Արցախի հարցը լուծել ռազմական ճանապարհով, չենք կարող Ադրբեջանին կապիտուլյացիայի ենթարկել: Բայց Արցախի Պաշտպանության բանակը բոլոր հայերի օգնությամբ կարող է ստեղծել ճակատում այնպիսի վիճակ, որ Ադրբեջանը ԼՂՀ-ից (հե՛նց ԼՂՀ-ից) կրկին խաղաղություն խնդրի եւ մի քանի ամսով կամ մի քանի տարով հանգստանա: Կա՞ խաղաղություն հաստատելու այլ ճանապարհ: Դիմել համանախագահներին, Ռուսաստանին, Ամերիկային, Եվրոպային, որ սանձեն Ադրբեջանի ագրեսիան եւ թույլ չտա՞ն հայերի նոր ցեղասպանություն: Այդ ամենը մենք արդեն մի քանի անգամ անցել ենք»:
Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում
15:51
15:29
13:23
13:16
12:33
12:04
11:17
11:02
21:46
21:21
20:44
20:20
19:48
19:34
12:28
11:15
10:46
10:19
10:02
20:55
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
09:44
09:23
09:02
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
