Lragir.am-ի զրուցակիցն է Հայաստանի եվրոպական կուսակցության նախագահ Տիգրան Խզմալյանը
Պարոն Խզմալյան, ՌԴ ԱԳ նախարարի հայտարարությունից հետո, թե ԱՄՆ-ն ու Ֆրանսիան չեղարկել են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահությունը, տեղի ունեցավ ֆրանսիացի ու ամերիկացի համանախագահների այցը Հայաստան։ Ի՞նչ զարգացումներ են տեղի ունենում։
Սա նշանակում է, որ ԱՄՆ-ն ու Ֆրանսիան չեն տնտեսում որևէ միջոց՝ ապացուցելու, որ ամենաբարձր մակարդակով հնչող ռուսաստանյան հայտարարությունները սին են, կեղծ են, և որ Մինսկի խումբն այն չէ, ինչ կարծում է Ռուսաստանը և ինչ կարծում են ոմանք Հայաստանում։ Եթե չկա Մինսկի խումբը, դա չի նշանակում, որ չկա ԱՄՆ և Ֆրանսիայի քաղաքական և քաղաքակրթական հետաքրքրությունը, որը շատ ավելի լայն է ու ընդգրկուն, քան այն, ինչ մենք սովոր ենք համարել Մինսկի խումբ։ Մինսկի խումբը չկա վաղուց՝ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ից, երբ Ռուսաստանը ցուցադրաբար և նենգորեն պայթեցրել է Արցախյան խաղաղ գործընթացը, ոչ միայն զենքով, այլ նաև ՌԴ նախագահի ստորագրությամբ։ Մինսկի խումբը որպես այդպիսին գոյություն չունի, բայց Մինսկի գործընթացը կամ կարող ենք համարել ոչ թե Մինսկի գործընթաց, այլ Արցախյան հիմնախնդրի կարգավորում, դա չի սահմանափակվում Ռուսաստանի ղեկավարության կամքով։ Դա մտնում է համաշխարհային քաղաքականության օրակարգի մեջ, և դա են ապացուցում Ֆրանսիայի և ԱՄՆ համանախագահների՝ այդ գործընթացով զբաղվող դիվանագետների այցերը Հայաստան։
Այս զարգացումներին զուգահեռ Հայաստանի վարչապետը հայտարարեց, որ միջազգային հանրությունը պահանջում է, որպեսզի հայկական կողմը Արցախի կարգավիճակի հարցում իջեցնի նշաձողը։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս հայտարարությունները։
Ես ափսոսում եմ, որ պարոն Փաշինյանը չի կարողանում համոզիչ կերպով և անկեղծ բացատրել սեփական ժողովրդին խնդրի ողջ բնույթը։ Ես հասկանում եմ, թե ինչու է դա այդպես, որովհետև որոշ օբյեկտիվ, միգուցե նաև սուբյեկտիվ պատճառներով պայմանավորված՝ նա դեռ չի հանդգնում ասել ամենագլխավորը։ Ասել, որ իրականում Հայաստանը շարունակում է գտնվել Ռուսաստանի ահավոր ճնշման տակ, այդ ճնշումը պետք է անվանել իր անունով՝ դա շանտաժ է, սադրիչ և բիրտ ուժի կիրառում է։ Եվ դա արցախահայությանը և մեր ռազմագերիներին պատանդ պահելու միջոց է, ինչպես նաև ահաբեկչությունների սպառնալիք։ Ավելացնեմ նաև՝ Հայաստանի պետականության դեմ ահաբեկչությունների սպառնալիք է, և պետք չէ մոռանալ հոկտեմբերի 27-ը, որի մասին վերջերս սկսեց հիշատակել, այսպես կոչված, ընդդիմությունը, որովհետև իրենց դա հուշեցին ռուսական դեսպանատնից։ Այս ամենից ելնելով՝ Փաշինյանը չի կարողանում ժողովրդին ասել ամբողջ ճշմարտությունը, բայց գոնե ես այնքան կաշկանդված չեմ, որքան ինքը։ Դա իրականում ոչ թե միջազգային հանրության, այլ նախ և առաջ Ռուսաստանի ճնշումն ու շանտաժն է։ Մենք տեսնում ենք, որ ԱՄՆ և Ֆրանսիայի առաքելությունները, իրենց ուղիղ և անուղղակի ակնարկները խոսում են հակառակի մասին։
Իրականում վիճակը շատ բարդ է, բայց եկեք հեշտացնենք խնդիրը։ Երբ մի մարդ չի հասկանում, թե ինչ է կատարվում և ինչ պետք է անել, նայում է, թե ինչպես են դա անում հարևանները։ Բավական է նայել, թե ինչպես են վարվում Ուկրաինան, Վրաստանն ու Մոլդովան քաղաքական առումով։ Վրաստանն ու Մոլդովան գնացել են կրակի դադարեցմանը, այսինքն՝ զինադադարի, Ուկրաինան արդեն գնում է դրան։ Այդ երկրները գնում են այդ քայլին՝ ունենալով իրենց համար սարսափելի տարածքային կորուստներ։ Ինչո՞ւ, որովհետև իրենք հասկանում են մի բան, որը մենք էլ ենք պարտավոր հասկանալ՝ տարածքները կարելի է վերականգնել, մենք 1990-ական թվականներին ազատագրեցինք Արցախը։ Ինչպես մենք վարվեցինք այդ տարածքների հետ, դա այլ հարց է, բայց 3-4 տարվա պատերազմի արդյունքում փոխեցինք սահմանները։ Հետո մենք 30 տարի կորցրեցինք ոչ թե տարածքները, այլ ժամանակը։ Եվ պատմական ժամանակի կորուստը բերեց տարածքային կորուստների։ Հիմա մենք պետք է շահենք ժամանակը։ Ի՞նչ է սա նշանակում, Ռուսաստանի պարտությունն անխուսափելի է։ Եթե դա այդպես է, մենք պետք է հասկանանք, որ Ռուսաստանի անխուսափելի պարտությունից հետո գալու է նաև Ադրբեջանի պարտությունը, որովհետև այսօր պատերազմը ոչ թե Ուկրաինայի ու Ռուսաստանի միջև է, ոչ թե Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև է, պատերազմը մի կողմից ժողովրդավարության, մյուս կողմից բռնապետության միջև է։ Եվ ժողովրդավարությունը հաղթելու է Ուկրաինայում, Վրաստանում, Մոլդովայում և, իհարկե, Հայաստանում, եթե Հայաստանը մնա ժողովրդավարական երկիր։
Այդ ճանապարհից Հայաստանին ամեն գնով փորձում են շեղել մարդիկ, ովքեր իրենց հռչակել են ընդդիմություն։ Երբ ԱԱԾ նախկին գեներալն իրեն հայտարարում է Արցախի պաշտպան, դա ծիծաղելի է, որովհետև 1․5 տարի առաջ այդ նույն մարդը զենքով ու զինամթերքով իր զինակիցների հետ լքել էր Շուշին։ Մարդը, որը դավաճանել է ու թողել ռազմաճակատը, Երևանի կենտրոնում պաշտպանում է Արցախը։ Ումի՞ց, Արցախը պետք էր պաշտպանել 2020 թվականի աշնանը։
13:03
18:04
17:42
17:03
16:45
16:44
16:33
16:26
16:15
15:54
15:37
15:17
15:02
14:42
14:25
14:10
14:06
14:00
13:42
13:33
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
09:44
09:23
09:02
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
