Սպասվում է, որ կիրակի երեկոյան Ջորջիա Մելոնին կդառնա Իտալիայի առաջին կին վարչապետը։
Նրա հաղթանակը պատմական կլինի ոչ միայն իր սեռով պայմանավորված, այլ նաեւ այն պատճառով, որ նա ղեկավարում է մի կուսակցություն, որն ավելի աջակողմյան է, քան իտալական որեւէ խոշոր քաղաքական շարժում, քանի որ նրա նախկին ղեկավարն էր ֆաշիստ առաջնորդ Բենիտո Մուսոլինին, գրում է CNN-ը:
Նրա քաղաքական պլատֆորմը բացահայտորեն կասկածի տակ է դնում աբորտը, ձգտում է սահմանափակել ներգաղթը եւ, կարծես, տարված է այն գաղափարով, որ ավանդական արժեքներն ու ապրելակերպը սպառնալիքի տակ են, ինչը պայմանավորված է գլոբալացմամբ եւ ավարտվում է միասեռ ամուսնություններով։
Զարմանալի չէ, որ նրա ամենամեծ երկրպագուներից մեկը Սթիվ Բենոնն է, այն մարդը, ով հիմնականում ստեղծել է ԱՄՆ նախկին նախագահ Դոնալդ Թրամփի քաղաքական գաղափարախոսությունը եւ իրեն է վերագրվում ամերիկյան ալտեր-աջ շարժման սկզբնավորումը:
Նրա հավանական հաղթանակը վերագրվում է Եվրոպայում ծայրահեղ աջերի վերջին հաղթանակներին:
Չնայած Մարին Լը Պենը Ֆրանսիայի նախագահական ընտրություններում պարտվելէ Էմանուել Մակրոնին, նրա կողմնակիցները ողջ մայրցամաքում քաջալերվել են թե՛ համաժողովրդական քվեի նրա մասնաբաժնով, թե՛ նրանով, որ նա Ֆրանսիայի քաղաքական կենտրոնը կտրուկ տեղափոխեց դեպի աջ:
Շվեդիայում ակնկալվում է, որ ներգաղթի դեմ շվեդ դեմոկրատները մեծ դեր կխաղան նոր կառավարությունում՝ այս ամսվա սկզբին կայացած համընդհանուր ընտրություններում ստանալով թվով երկրորդ ամենաշատ մանդատները: Այս կուսակցությունը, որն այժմ գլխավորն է, ի սկզբանե արմատավորվել է նեոնացիզմի մեջ։
«Ինչ-որ բան հաստատ տեղի է ունենում. Ֆրանսիայից եւ Իտալիայից՝ եվրոպական ամենամեծ տերություններից, մինչեւ Շվեդիա... մեր քաղաքացիների շրջանում աճում է դժգոհությունը ակնհայտորեն անհիմն համաեվրոպական ուղղափառության նկատմամբ», - ասել է «Այլընտրանք Գերմանիայի համար» (AfD) կուսակցության ներկայացուցիչ Եվրախորհրդարանի անդամ Գունար Բեկը:
AfD-ն ծայրահեղ աջակողմյան կուսակցություն է, որն առաջինն էր, որը վերահսկվում էր Գերմանիայի կառավարության կողմից՝ նացիստական ժամանակաշրջանից ի վեր: Այն ժամանակ Գերմանիայի հրեաների կենտրոնական խորհուրդը ողջունել է որոշումը՝ ասելով. «AfD-ի ապակառուցողական քաղաքականությունը խարխլում է մեր ժողովրդավարական ինստիտուտները եւ վարկաբեկում ժողովրդավարությունը քաղաքացիների շրջանում»:
AfD-ն ցնցում է առաջացրել Եվրոպայում 2017 թվականին՝ ստանալով ձայների ավելի քան 12 տոկոսը Գերմանիայի դաշնային ընտրություններում՝ դառնալով երրորդ ամենամեծ կուսակցությունն ու պաշտոնական ընդդիմությունը։
Որտեղի՞ց է գալիս այս ազդակը:
«Կյանքի ծախսերի ճգնաժամը խաթարում է կառավարություններին եւ եվրոպական կառույցներին: Իհարկե, ուկրաինական հակամարտությունը վատթարացրեց իրավիճակը, սակայն այնպիսի բաներ, ինչպիսիք են «Եվրոպական կանաչ գործարքը» եւ Եվրոպական կենտրոնական բանկի դրամավարկային քաղաքականությունը, պատերազմից առաջ գնաճը բարձրացնում էին: Կյանքի մակարդակի անկումը նշանակում է, որ մարդիկ բնականաբար դժգոհ են լինում իրենց կառավարություններից եւ քաղաքական իսթեբլիշմենթից»,- ավելացրել է Բեքը:
Ճգնաժամը միշտ էլ հնարավորություններ է ստեղծում ընդդիմադիր կուսակցությունների համար՝ անկախ նրանց քաղաքական գաղափարախոսությունից։ Սակայն ճգնաժամի ժամանակ վախի քաղաքականությունը ավելի լավ է սազում աջ պոպուլիստներին:
«Մելոնիի եւ նրա կուսակցության դեպքում նա կարողացավ քննադատել եւ՛ Մարիո Դրագիի ստեղծումը՝ վարչապետ նշանակված չընտրված տեխնոկրատ, եւ՛ պոպուլիստներին, ովքեր աջակցում էին նրա կոալիցիոն կառավարությանը», - ասել է Լոնդոնի թագավորական քոլեջի եվրոպական եւ միջազգային հետազոտությունների դասախոս Մարիաննա Գրիֆինին:
«Մենք՝ որպես երկիր, մեծ հարված ենք ստացել համաճարակից, հատկապես ամենասկզբում։ Շատ մարդիկ զոհվեցին, շատ բիզնեսներ փակվեցին։ Մեզ համար դժվար էր աջակցություն ստանալ ԵՄ մնացած երկրներից։ Այդ ժամանակից ի վեր Կոնտեի եւ Դրագիի իշխանություններն ու կառավարությունները դարձել են քար նետելու համար հեշտ թիրախ», - ասել է Գրիֆինին:
Ինչո՞ւ է ճգնաժամը նման բացառիկ հնարավորություն ստեղծում պոպուլիստական աջերի համար։
«Հետազոտությունների մեծ մասը ցույց է տալիս, որ պահպանողական ընտրողները որոշակիության եւ կայունության ավելի շատ կարիք ունեն: Երբ մեր հասարակությունը փոխվում է, պահպանողականները հոգեբանորեն պայմանավորված են դա ընկալելու որպես սպառնալիք։ Այսպիսով, շատ ավելի հեշտ է հավաքել այս մարդկանց իրական փոփոխությունների կամ երեւակայական սպառնալիքների դեմ, ինչպիսիք են էներգետիկ ճգնաժամը, գնաճը, սննդի պակասը կամ ներգաղթյալները», - ասում է Defend Democracy-ի գործադիր տնօրեն Ալիս Սթալմայերը:
«Սննդի եւ վառելիքի գնաճը, ժողովրդավարական ինստիտուտների նկատմամբ վստահության անկումը, աճող անհավասարությունը, դասակարգային շարժունակության նվազումը եւ միգրացիայի վախը ստեղծել են հուսահատության զգացում, որը հեշտությամբ կարող է շահագործվել անբարեխիղճ առաջնորդների կողմից», - ասել է Կենտրոնական Անգլիայի Բիրմինգհեմ քաղաքում գործող համալսարանի ժողովրդավարության պրոֆեսոր Նիկ Չիզմանը:
Նա կարծում է, որ ճգնաժամերի ներկայիս համակցությունը կատարյալ փոթորիկ է լիբերալ ժողովրդավարության համար, եւ այն հաղթահարելու համար շատ ավելի մեծ ջանքեր կպահանջվեն նրանցից, ովքեր հավատում են ներառականությանը, պատասխանատու կառավարությանը եւ մարդու իրավունքներին:
Այն, որ մենք խոսում ենք պոպուլիզմի ամենավերջին ալիքի մասին, նշանակում է, որ, ըստ սահմանման, մենք արդեն տեսել ենք աջ պոպուլիստների իշխանության գալը եւ տեսել ենք նրանց ձախողումը: Ինչո՞ւ է, ուրեմն, նոր ալիքի հեռանկարն այդքան անհանգստացնող նրանց համար, ովքեր դեմ են դրան:
«Պոպուլիզմի պարադոքսն այն է, որ այն հաճախ բացահայտում է իրական խնդիրները, բայց փորձում է դրանք փոխարինել ավելի վատ բանով», - ասել է պոպուլիզմի առաջատար փորձագետ եւ «Ֆաշիզմից դեպի պոպուլիզմ պատմության մեջ» գրքի հեղինակ Ֆեդերիկո Ֆինչելշտեյնը:
«Նրանք ձգտում են փոխարինել քաղաքական էլիտաների եւ ինստիտուտների ձախողումները հզոր, խորհրդանշական ղեկավարությամբ: Թրամփն արեց դա բնականաբար եւ դրդեց մյուսներին, ինչպիսիք են Էրդողանը, Բոլսոնարոն եւ նույնիսկ Օրբանը գնալ ավելի հեռուն»,- հավելե է Ֆինչելշտեյնը՝ նկատի ունենալով Թուրքիայի, Բրազիլիայի եւ Հունգարիայի ավտորիտար առաջնորդներին, որտեղ վերջին տարիներին ժողովրդավարական նորմերը խիստ խարխլվել են:
Նա նշել է նաեւ, որ պոպուլիստները ընդհանուր առմամբ շատ վատ են վարում կառավարությունները:
Սա, մի խոսքով, այս պոպուլիստական ալիքի պոտենցիալ վտանգն է։ Խոշոր ճգնաժամի ժամանակ նրանք, ովքեր պնդում են, որ լուծումներ ունեն, կարող են վատթարացնել իրավիճակը այն քաղաքացիների համար, որոնց ի վերջո ծառայում են: Իսկ եթե իրավիճակը վատթարանա, նոր ճգնաժամերն անխուսափելի են, ինչը նշանակում է, որ պոպուլիստների համար էլ ավելի մեծ վախ ու նոր հնարավորություններ են անխուսափելի։
Չմոռանանք, որ Իտալիայում Մելոնին հաջողակ պոպուլիստ քաղաքական գործիչների երկար ցուցակում միայն վերջինն է, թեեւ ամենածայրահեղը: Նրանք, ովքեր նրանից առաջ հաջողության են հասել եւ մտել կառավարություն, դարձել են նրա թիրախը ընդդիմադիր դաշտում։
Եթե Եվրոպայում ճգնաժամային ցիկլը շարունակվի, ապա, ամենայն հավանականությամբ, մի քանի տարի անց մենք կքննարկենք մեկ այլ ծայրահեղ պոպուլիստի ի հայտ գալը՝ շահարկելով քաղաքացիների վախը։ Եվ ցանկացած ոք, ով ուշադիր հետեւում է եվրոպական քաղաքականությանը, լավ գիտի, որ հարյուրավոր այդպիսի մարդիկ պատրաստ են, համարձակված եւ քաջալերված ամեն անգամ, երբ իրենց ցեղից որեւէ մեկը մտնում է իսթեբլիշմենթի դեմ պայքարի մեջ եւ հաղթում:
16:15
15:45
15:19
15:03
14:52
14:39
14:23
14:05
13:49
13:33
13:19
12:46
12:35
12:21
12:03
11:46
11:36
11:28
11:28
11:09
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | |
| 29 | 30 | 31 | |||||
09:36
09:15
09:02
09:36
09:19
09:13
09:01
09:47
09:35
09:17
09:02
09:33
09:16
09:02
09:48
09:34
09:16
09:02
09:49
09:36
09:15
09:55
09:42
09:33
09:19
09:02
09:44
09:35
09:17
09:47
09:27
09:15
09:01
09:16
09:01
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
