Ազգագրագետ Ռաֆայել Նահապետյանը, Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով հնում Ամանորը նշելու սովորույթներին, ասաց, որ ամանորյա արարողությունները համաժողովրդական բնույթ էին կրում և հասարակության բոլոր շերտերը հավասարապես մասնակցում էին:
«Հունվարի 1-6-ը համարվում էին պասի օրեր, դրա համար ամենատարածված ուտեստների մեջ գերակշռում էր չրեղենը՝ յոթ տեսակ, մրգեղենը՝ յոթ տեսակ, հատիկեղենը և պասին բնորոշ կերակուրները»,-ասաց նա:
Ինչ վերաբերում է յոթ թվի խորհրդին, ապա ազգագրագետն ասաց, որ դա, ըստ երևույթին, պայմանավորված է եղել աստվածությունների քանակով, նրանց պաշտամունքով: «Մինչև հիմա այդ թվերի վերջնական պարզաբանումը տրված չէ, և ես դա կապում եմ հեթանոսական աստվածությունների պաշտամունքի գաղափարի հետ»,-ասաց նա:
Ռաֆայել Նահապետյանն ասաց, որ Նոր տարվա խորհուրդն էր բնակավայրը մաքրելը, հարդարելը, նոր զգեստ կրելը, բախտագուշակությունը, ծիսական այցելությունները: Նա մի քանի բախտագուշակության օրինակ բերեց, ըստ որի, եթե կանայք խմորեղեն էին պատրաստում և այն ուռչում էր, ապա տարին երջանկաբեր կլիներ, իսկ եթե այն չէր ուռչում կամ թոնիրն էր ընկնում, նշանակում էր՝ անհաջողություն կլինի:
«Տան աղջիկները ձուն դնում էին թոնրի խուփի վրա՝ հնայի և ածուխի արանքում և եթե ձուն կարմրեր, ապա աղջկա բախտը կբացվեր այդ տարի: Թոնիրը պետք է վառ պահվեր մինչև Սուրբ Ծննդյան օրը, որից հետո ածուխը պետք է տանեին, հողի մեջ թաղեին, որ այդ տարի բերքն անկորուստ լիներ և կարկուտը չխփեր»,-ասաց նա:
Ազգագրագետն ասաց, որ Նոր տարվա գիշերը շատերը ուխտագնության էին գնում և ուղիղ կեսգիշերին պետք է լինեին հոսող աղբյուրի մոտ, ջուր լցնեին ամանները, քանի որ ակնկալվում էր, որ այդ պահի ջուրը ոսկեբեր է և բարիք է բերում տանը:
«Նոր տարուն, ով առաջինը դուռը բացեր և բարի մարդ լիներ, այդ դեպքում այդ ընտանիքի ամբողջ տարին անցնելու էր բարության և երջանկության մեջ։ Եթե այցելուն լիներ չարագուշակ մարդ, ով հարգանք չուներ, ապա այդ տարի նրանց համար լավ չէր լինի: Նախկինում տան տիկինները չէին մոռանում պատերին մեղր քսել, որ տարին երջանկաբեր լիներ, ընտանիքի անդամներին էին մեղր ուտացնում: Չէին մոռանում տարեհաց թխել և նրա մեջ դնել կոճակ կամ լոբի, և ում բաժին հասներ, այդ տարին նրա համար երջանիկ կլիներ: Երիտասարդ աղջիկներն իրենց բախտը որոշելու համար կտուրի վրա հացի կտորներ էին դնում, և ագռավները որ ուղղությամբ որ թռչում էին, այդ ուղղությամբ սպասվում էր փեսացուն»,-ասաց նա:
Նաֆայել Նահապետյանը նշեց, որ ամեն մի տոնական համալիր պայմանավորված է տվյալ դարաշրջանի սոցիալ-տնտեսական, քաղաքական և այլ իրողություններով. հին ժամանակներում վախ կար աստվածություններից, իսկ հիմա նման վախեր քանի որ չկան, այդպիսի սովորությունների բովանդակությունը կորում է:
23:52
23:39
23:18
16:23
16:06
15:48
15:23
15:09
14:33
14:04
13:33
13:09
12:44
12:18
11:13
10:42
10:25
10:17
10:02
09:47
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | ||||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
09:47
09:27
09:15
09:01
09:16
09:01
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
09:15
09:01
09:56
09:46
09:33
09:24
09:17
09:01
09:46
09:35
09:22
09:12
09:00
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
10:01
09:46
09:36
09:26
