սում են` քաղաքականությունը հնարավորի արվեստն է, առավել ևս երբ խոսքը վերաբերում է միջազգային քաղաքականությանը: Հնարավոր է, օրինակ, ռազմավարական դաշնակից լինել մի երկրի հետ, և ամենաթարմ զինատեսակները վաճառել այդ երկրի թշնամուն: Հնարավոր է միլիարդների պարտք ներել հեռավոր օվկիանոսների այն կողմում գտնվող երկրներին, իսկ մերձավոր հարևան դաշնակցի ձեռքից պարտքի դիմաց գույք վերցնել, հնարավոր է զորքերի տեխափոխման համար վճարել տրանզիտ երկրներին, իսկ կայանատեղ երկրին ոչինչ չտալ: Շարքը կարելի է շարունակել:
Բայց խնդիրը այստեղ չի վերջանում: Երբ այդ նույն քաղաքականության ընձեռած հնարավորություններից փորձում է օգտվել հարաբերական առումով ավելի խոցելի կողմը, ապա առճակատվում է անհաղթահարելի սահմանափակումների` համեմված հովանավորչական ոճի խրատախոսությամբ: Երբ երկիրը փորձում է մի կառույցի հետ առևտրային պայմանագիր ստորագրել տնտեսական կյանքն աշխուժացնելու համար, նրան հիշեցնում են կատարած ու ենթադրյալ «լավությունները», որոնց դեռ Պետրոս Մեծի ժամանակակիցներն են ականատես եղել: Երբ ինչ-որ «ճ դասի» զորավարժություններին մասնակցելը հավասարեցվում է համարյա դավաճանության հետ, կամ փողոցների անվանափոխությունը քննարկվում է արևմտյան իմպերիալիստների տված գրանտների կրճատմանը զուգահեռ, իսկ վարորդական իրավունքների ճանաչման հարցն ընդհանրապես լեզվամշակութային հարթության մեջ:
Իհարկե բոլոր տեսակի հարաբերություններում էլ լինում են դժգոհություններ, փնթփնթոցներ ու այլ զգացմունքներ: Խնդիրը զգացմունքներին չտրվելն է և ողջամիտ լինելն է հարաբերությունների պահպանման համար: Միջազգային հարաբերությունների ներկա փուլում պետությունների փոխկապակցվածությունն անխուսափելի է, և երկրների համար պարզապես անհրաժեշտություն է միմյանց հետ մտնել տարատեսակ հարաբերությունների մեջ` մի դեպքում լինելով ավելի խոցելի, մյուս դեպքում պակաս: Բայց որ բոլորն էլ ինչ-որ չափով խոցելի են, դա փաստ է: Փաստ է նաև այն, որ առավել խոցելին պակաս հնարավորություններից է օգտվում և առաջանում է ասիմետրիկ հարաբերություններ: Հնարավորությունների ասիմետրիան ժամանակին չմեղմելու արդյունքում կարող է բերել հիասթափության և չիրականացված հնարավորությունների իրագործման համար այլ հարթակներ որոնելուն:
Մինչ հայկական իրականության մեջ փորձագետները վախվորած խոսում են հնարավորությունների և ցանկությունների մասին, Մոսկվայում սեպտեմբերի 14-ին «Մոսկվա-Բաքու առանցքը. դեպի Կովկասի նոր աշխարհաքաղաքականություն» խորագրով համաժողով է անցկացվելու, որին հրավիրված են մասնակցելու բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, պատգամավորներ, վերլուծաբաններ: Միջոցառման առաջ մղողներից է ոչ անհայտ Ալեքսանդր Դուգինը: Իսկ ահա Երևանում եվրոպական արժեքների մասին սեմինար կազմակերպողը կարող է զրկվել Ռուսաստան մուտքի վիզայից:
11:13
10:42
10:25
10:17
10:02
09:47
09:36
09:27
09:15
09:01
17:23
17:08
14:33
14:02
13:49
13:23
13:09
12:31
12:13
11:52
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | ||||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
09:47
09:27
09:15
09:01
09:16
09:01
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
09:15
09:01
09:56
09:46
09:33
09:24
09:17
09:01
09:46
09:35
09:22
09:12
09:00
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
10:01
09:46
09:36
09:26
