Ժիրայր Սէֆիլյանի ձերբակալության վերաբերյալ իշխանության մոտիվների որոնման հանրային փորձերը շարունակվում են՝ պտտվելով ներքին ու արտաքին հնարավոր պատճառների շուրջ: Այս առումով ուշադրություն է հրավիրվել մի շարք հանգամանքների վրա՝ սկսած Սանկտ Պետերբուրգի հանդիպումներից մինչև Հռոմի պապի այց:
Մի հանգամանք, սակայն, կարծես մնում է ստվերում: «Նոր Հայաստանի» առաջնորդի ձերբակալությունը տեղի է ունենում Ընտրական օրենսգրքի, այսպես ասած, վերաքվեարկության գործընթացին զուգահեռ: Սա իսկապես բավականին հետաքրքրական գործընթաց էր, երբ ընդունված օրենսգիրքը, որը կարծես թե ոչ մի դիմադրության չէր արժանացել, իշխանությունները կրկին վերադարձրին հասարակական-քաղաքական կյանքի օրակարգ, թարմացրին և, այսպես ասած, «ընդլայնեցին կոնսենսուսը»՝ փոխելով որոշակի պայմաններ և ընդունելով նորերը:
Իհարկե, այստեղ կան բազմաթիվ հարցեր, առավել ևս, որ այդ ամենի իրականացումը դեռ պետք է ֆինանսավորվի, դեռ պետք է գտնվի դրա աղբյուրը: Սակայն ինքնին այն, որ իշխանությունն իր իսկ ձեռքով որոշեց թարմացնել «կոնսենսուսը», արդեն իսկ հետաքրքիր էր:
Ինչո՞ւ գնալ զիջման ընդդիմադիր պահանջներին, եթե չկար որևէ լարված վիճակ, որևէ ճնշում, որևէ աղմուկ և ճգնաժամ: Կնշանակի, որ իշխանություններն ունեին այդ զիջմանը գնալու այլ պատճառներ, որոնք չեն երևում: Այսինքն՝ կային երևույթներ և իրողություններ, որոնք իշխանությանը մղեցին նոր ծավալի փոխզիջման կամ փոխզիջման նոր ծավալների:
Եվ ահա այս ֆոնին էլ տեղի է ունենում առավել արմատական դիրքերից հանդես եկող ուժի առաջնորդի՝ Ժիրայր Սէֆիլյանի ձերբակալումը: Առավել ևս, որ Սէֆիլյանի առաջնորդած ուժն ըստ էության առանձնապես հոծ բանակ չուներ իր թիկունքում և կարծես թե էական վտանգ չէր ներկայացնում իշխանության համար:
Սակայն այստեղ երկու գործընթացների համադրումը ուշագրավ է: Մի կողմից՝ իշխանությունը գնում է ոչ այդքան տեսանելի պատճառներով ԸՕ հարցում նոր փոխզիջման՝ արդեն իսկ ընդունված ԸՕ հարցում, մյուս կողմից՝ հանկարծ տեղի է ունենում ըստ էության որևէ առանձնակի ակտիվություն չցուցաբերող ուժի առաջնորդի ձերբակալում:
Հատկանշական է այս կոնտրաստում այն, որ մի տեղում ցուցաբերելով փոխզիջում՝ իշխանությունը մյուս տեղում դրսևորում է կոշտ, ուժային պահվածք: Եվ այս կոնտրաստում ըստ երևույթին պատճառներից մեկն այն է, որպեսզի ԸՕ հարցում կատարված փոխզիջումը կամ զիջումը չդիտարկվի որպես իշխանության թուլություն, չդիտարկվի որպես իշխանական դիրքերի սասանում, և որպեսզի չստեղծվի տպավորություն, թե իշխանությունը կորցնում է վերահսկողությունն ու իրավիճակի լիարժեք տիրապետումը:
Պետք չէ թերագնահատել ներկայիս իրավիճակը, որովհետև այդ մտորումները իշխանության մոտ կարող են առաջ բերել վտանգի զգացում, ընդ որում՝ առաջին հերթին իր իսկ ներսի տրամադրությունների հանդեպ:
Ավելին՝ ներկայումս իշխանությունը Հայաստանում ավելի շատ տագնապներ ունի ոչ թե հանրությունից, հանրային շրջանակներից, այլ ավելի շատ իշխանական համակարգի շրջանակներից: Հանրային-քաղաքական դաշտը պարզապես ծառայում է որպես այդ տագնապները սպասարկելու դաշտ: Եվ այս իմաստով մի կողմից դրսևորելով կարկանդակային քաղաքականություն՝ իշխանությունը մյուս կողմից մտրակն է դրսևորում՝ որևէ պատրանք կամ թյուրըմբռնում թույլ չտալու և գայթակղություններ չառաջացնելու համար:
Հայաստանի իշխող համակարգը չի կարող այլ կերպ, այդ համակարգի համար առանցքային գործոնը շարունակում է լինել ուժը:
17:16
16:58
16:45
16:29
16:08
15:45
15:23
15:08
14:55
14:33
13:15
12:56
12:45
12:21
12:02
11:48
11:23
11:09
10:46
10:23
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | ||||
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | ||
09:46
09:44
09:35
09:29
09:16
09:02
09:58
09:47
09:34
09:16
09:02
09:54
09:45
09:37
09:27
09:02
09:46
09:36
09:27
09:16
09:02
09:45
09:34
09:17
09:02
09:33
09:13
10:02
09:56
09:45
09:33
09:15
09:02
09:55
09:44
09:33
09:17
09:02
09:26
09:15
09:02
09:55
09:45
09:34
09:18
09:02
09:27
09:13
09:02
09:56
