Հայաստանի քաղաքաշինությունը պետք է ունենա ընդհանուր զարգացման կոնցեպտ: Այս մասին «Արմենպրես»-ի հետ զրույցում նշեց ՀՀ քաղաքաշինության կոմիտեի նախագահ Վահագն Վերմիշյանը՝ ներկայացնելով ոլորտի առաջխաղացման իր տեսլականը:
Պարոն Վերմիշյան, ինչպես եղավ այս պաշտոնը զբաղեցնելու առաջարկը, արդյոք այն անակնկալ էր ձեզ համար:
Անկեղծ ասած՝ անակնկալ էր, իսկապես չէի սպասում: Ես արդեն մեկ ու կես տարի է Հայաստանում եմ: Առաջին մի քանի ամիսը հանգստանում էի, ընտանիքով շրջագայում էինք, եղանք տարբեր մարզերում: Հետո որոշ ժամանակ աշխատեցի որպես Երևանի քաղաքապետի խորհրդական՝ ճարտարապետության ու քաղաքաշինության գծով: Մի քանի ամիս աշխատեցի և այն ժամանակ քաղաքապետի հրաժարականից հետո, ես աշխատանքից ազատման դիմում գրեցի: Զբաղվում էի իմ մասնագիտությամբ՝ հետաքրքրիր նախագծեր, մրցույթներ: Կոմիտեի նախագահի պաշտոնը զբաղեցնելու առաջարկը եղավ երեք շաբաթ առաջ, անսպասելի զանգ հնչեց: Իմ թեկնածության հետ կապված խոսվում է, թե ես իբրև ինչ-որ մեկի կողմից եմ առաջադրվել: Նման բան չկա, ես ոչ մեկի կողմից չեմ առաջադրվել: Վարչապետի հետ հանդիպեցինք, ներկայացրեցի իմ տեսլականը և դրանից հետո եղավ այս աշխատանքի առաջարկը:
Դուք ծնունդով Ստեփանավանից եք, այնտեղ մի որոշ ժամանակ աշխատել եք որպես գլխավոր ճարտարապետ, հետո տեղափոխվել Ռուսաստան: Ի՞նչը պատճառ դարձավ, որ մեկնեցիք:
Իմ ծրագրերի մեջ չկար Հայաստանից դուրս գալը, նույնիսկ Ստեփանավանից դուրս ինձ չէի պատկերացնում: Իմ կուրսային աշխատանքների հիմնական մասը նվիրված էր Ստեփանավանին, կարծես, ես ինքս ինձ պատրաստում էի, որ մնամ այդտեղ: Ցավոք, ինստիտուտն ավարտելուն անմիջապես հաջորդեց երկրաշարժը… աշխատել եմ քաղաքի գլխավոր հատակագծի վրա: Աշխատանքի բերումով 1991 թվականին մեկնել եմ Ռուսաստան՝ Մոսկվա: Պարբերաբար մտքիս այն էր, որ շուտով՝ մեկ ամսից հետ եմ գնալու, սակայն չէր ստացվում: Եվ 1992 թվականին որոշեցի արդեն ընտանիքով տեղափոխվել Մոսկվա: Այդ ընթացքում մեկ անգամ եկա Ստեփանավան, և տեսա, որ վերամբարձ կռունկներն ինչպես թողել էի՝ այդպես էլ մնացել էին, շինհրապարակները լքված էին: Ինձ համար լքված շինհրապարակը նույնն է, ինչ վատառողջ մարդը:
Մոսկվայում մի որոշ ժամանակ անց ապրելուց հետո, որոշեցի որպես բնակության վայր ընտրել Սանկտ Պետերբուրգը: Այն Մոսկվայի նման չէ, Սանկտ Պետերբուրգում բոլորովին այլ մթնոլորտ է: Ի դեպ, այդ տեսանկյունից Երևանին եմ նմանեցնում: Երևանը պետք է վայելես, այն աշխատանքային քաղաք չէ, այն, իսկապես, վայելելու համար է:
Պարոն Վերմիշյան, գրեթե 30 տարի աշխատեցիք դրսում, բազմաթիվ նախագծեր ունեք աշխարհի բազմաթիվ քաղաքներում: Դրանցից որո՞նք կառանձնացնեք:
Մինչ նախագծերը ներկայացնելը, նախ կցանկանայի նշել, որ դրանք բոլորը թիմային աշխատանքի արդյունք են: Ինչ վերաբերում է նախագծերին, ապա 250-ից ավելի են, ընդհանուր 5 մլն 800 հազար քմ-ից ավելի նախագծեր կան արված: Դրանց թվում է, «Դոմոդեդովո» օդանավակայանի առաջին, երկրորդ տերմինալների վերակառուցումը, երրորդ տերմինալը և ընդհանուր ենթակառուցվածքային նախագիծը: Դրանից բացի, Սոչիի ծովային նավահանգիստն ամբողջությամբ՝ իր ենթակառուցվածքներով, աշխատանքը տեխնոլոգիապես բավական բարդ էր, որովհետև ծովից 3.6 հա տարածք ենք օգտագործել: Իմիջիայլոց, հին նավահանգստի նախագիծն արվել է Կարո Հալաբյանի կողմից: ՌԴ նախագահՎլադիմիր Պուտինը նկատեց, որ արդեն բարի ավանդույթ է դարձել, նավահանգիստները հայերն են նախագծում:
Հաջորդ աշխատանքը, որի մասին կուզեի խոսել, Սուդանի հյուսիսային գավառում նոր քաղաքի կոնցեպտի մշակումն է:Նախագծով այն քաղաք է 14 կմ ծովային ափով՝ նախատեսված 7 մլն բնակչի համար: Անունը դրեցինք Ջինեյնա, ինչն արաբերեն նշանակում է դրախտային պարտեզ: Ի դեպ, աղջիկս է այս անունն առաջարկել: Քաղաքի կառուցումը սկսվել էր, հետո պատերազմի պատճառով աշխատանքը դանդաղեց: Այդ նախագծով հաշվի են առնվել բոլոր այն թերությունները, որոնք ունեն Դուբայն ու Աբու Դաբին: Ի դեպ, նախագծեր ունեմ Էմիրություններում, նոր նախագծով մրցույթի ենք մասնակցում Կատարում և այլն:
Մի շարք տեղեր թվարկեցիք, քաղաքներ նշեցիք, Հայաստանում, կարծես, ձեր աշխատանքներից միայն Կրկեսի շենքն է:
Այո, Հայաստանում Կրկեսի ընդհանուր կոնցեպտը մշակեցի: Այստեղ մի շատ կարևոր բան կուզեի նշել, այս պաշտոնը ստանձնելուց հետո ես դադարեցնում եմ նախագծային գործունեությունը Հայաստանում:
Այժմ անդրադառնանք Ձեր պաշտոնից բխող գործունեությանը: Ի՞նչ տեսլական ունեք Հայաստանի քաղաքաշինության հետ կապված:
Մենք պետք է ընդհանուր զարգացման հայեցակարգ ունենանք: Այն պետք է ունենա հետևյալ փիլիսոփայությունը՝ մատնանշի ընդհանուր տարածաշրջանում Հայաստանի դերը: Իրականում, Հայաստանը, որպեսզի դառնա Լյուքսեմբուրգի նման երկիր, շատ մեծ գումար պետք չէ: Եթե ամեն ինչ արվի այնպես, ինչպես ես մտածում եմ, ապա 5-6 տարի հետո Հայաստանը կարող է դառնալ Լյուքսեմբուրգի նման երկիր:
Մի քանի շեշտադրում կասե՞ք, դա ինչպե՞ս եք պատկերացնում:
Առաջին հերթին ենթակառուցվածքների նախագծեր: Ոչ թե շենքեր, շինություններ, դրանք, իհարկե, կլինեն, բայց առաջնահերթ է զարգացած ենթակառուցվածքներ ունենալը: Եթե ուզում ենք, որ բիզնեսը գա Հայաստան՝ մենք պետք է պայման ստեղծենք դրա համար: Մասնավորապես, կարևորում եմ ավտոճանապարհների ցանցի կառուցումը, էներգետիկ ենթակառուցվածքները, ջրային պաշարների ճիշտ, արդյունավետ կառավարմանն ուղղված նախագծերը: Եվ ամենակարևորը՝ավիացիոն տրանսպորտի զարգացման համար ենթակառուցվածքների կառուցումը: Այսօր Զվարթնոց օդանավակայանը զարգացման լուրջ ներուժ ունի, ինչի արդյունքում զգալի կավելանան ուղևորահոսքերը: Գիտեք, աշխարհում ավիացիոն ոլորտում մի նոր բում է սկսվել: Օրինակ, Հնդկաստանում միանգամից 100-ից ավելի օդանավակայան է կառուցվում, ԱՄՆ-ում մի քանի տասնյակ օդանավակայան է կառուցում: Ժամանակի ընթացքում ավիացիան լինելու է թիվ 1 տրանսպորտային միջոցը: Մենք էլ պետք է այս ուղղությամբ աշխատենք:
Պարոն Վերմիշյան, Ձեր մասնագիտական կարծիքը կուզենայի լսել Երևանի հետ կապված: Տեսակետներ կան, որ քաղաքի դեմքն աղճատված է: Դուք ի՞նչ կասեք:
Համաձայն չեմ, թե քաղաքի դեմքն աղճատված է: Իհարկե, փորձեր արել են, բայց… գիտեք ինչ, բավական է մի որոշ ժամանակ Երևանում չլինեք, հետո հետ գաք, կզգաք, որ այն նույնն է: Շատ բարդ է Երևանի դեմքը փոխելը, այն ունի իր կոլորիտը, «առնական» ճարտարապետությունը:
Ի պաշտոնե, պարտավոր եմ անել ամեն ինչ, որ դեպի Երևան կենտրոնաձիգ ուժը տեղափոխվի այլ մարզեր: Մեր շրջաններն է պետք զարգացնել: Ամբողջ ուշադրությունը Երևանի վրա է: Ագահի նման հարձակվել են՝ ցանկանալով կենտրոնից մի կտոր պոկել, քանի վաղը չի եկել: Ասում եմ, որ վաղն արդեն եկել է, այդ հնարավորությունն այլևս չկա: Երևանի կենտրոնում որևէ նոր շինարարություն, նոր ծավալներ չպետք է լինեն: Միայն բարելավում:
Ձեր պատկերացմամբ, Քաղաքաշինության կոմիտեն ինչպիսի՞ կառույց պետք է լինի:
Այն Քաղաքաշինության կոմիտեն, որը կար ժամանակին և ներկա կառույցը, լրիվ տարբեր են՝ անատամ, մի քիչ կաղ ու հիվանդ օրգանիզմ է, որին շատ շտապ վերակենդանացում է պետք: Մենք այսօր չունենք նորմատիվային լուրջ բազա, որը համաշխարհային նորմատիվներին համահունչ կլինի: Ցավոք սրտի, ժամանակակից լաբորատորիաներ չունենք: Մենք պետք է ունենանք մեր լաբորատորիաները, հատուկ փորձաքննություն, որով կանցնեն 3-րդ, 4-րդ կատեգորիայի շենքերի նախագծերը: Այսօր նախագծերի փորձաքննության ոլորտում խայտառակ վիճակ է:
Հրաշալի կոլեկտիվ ունենք, պրոֆեսիոնալ մարդիկ են, ուղղակի պետք է դրվեն ճիշտ հանձնարարականներ: Իմ խնդիրն է, այդ ամեն ինչը վերականգնել, այս կառույցը ստանա իր ճիշտ կարգավիճակը: Այն կարողանա ամբողջ ոլորտը ճիշտ կառավարել, վերահսկել: Խորհրդային տարիներին Հայաստանը ճարտարապետության, շինարարության ոլորտում եղել է առաջամարտիկ, սակայն այսօր հետ ենք ընկել: Այնպես, որ զգալի աշխատանք կա կատարելու:
lragir.am
13:39
11:09
10:44
10:19
10:02
14:25
14:10
14:00
13:43
13:25
13:09
12:48
12:26
11:33
11:03
10:33
10:02
17:39
17:22
17:02
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | ||||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
09:15
09:01
09:56
09:46
09:33
09:24
09:17
09:01
09:46
09:35
09:22
09:12
09:00
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
10:01
09:46
09:36
09:26
09:13
09:01
09:45
09:33
09:17
09:01
